بررسی تطبیقی شرط تحویل در بارنامههای دریایی در حقوق انگستان و کنوانسیونهای بین المللی
کلمات کلیدی:
شرط تحویل, بارنامههای دریایی, حقوق انگستان, کنوانسیونهای بین المللیچکیده
تحقیق حاضر با هدف تحلیل حقوقی شرط تحویل و بررسی نقاط قوت و ضعف قوانین داخلی ایران در زمینه حمل و نقل دریایی تدوین شده است. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است که آیا شخصی که تحویل کالا را براساس بارنامه مطالبه میکند، موظف به رعایت قاعده ارائه بارنامه است و چگونه قوانین داخلی ایران با حقوق انگلستان و مقررات بینالمللی هماهنگ یا مغایر هستند. در بخشهای نظری، ماهیت حقوقی بارنامه دریایی به عنوان سندی با کارکرد چندگانه—قراردادی، مالکیتی و اثباتی—بررسی شد و نقش آن در تضمین امنیت حقوقی معاملات بینالمللی تشریح گردید. بارنامههای دریایی بهعنوان مدرکی برای انتقال مالکیت و احراز دارنده قانونی، علاوه بر نشان دادن تعهد متصدی حمل، ابزار اثبات در دعاوی حقوقی هستند. همچنین، تحلیل تطبیقی حقوق ایران، انگلستان و کنوانسیونهای هامبورگ و روتردام نشان داد که ارائه بارنامه شرط لازم برای تحویل کالا است و نادیده گرفتن آن موجب مسئولیت مدنی متصدی میشود. یافتهها نشان داد که حقوق ایران با وجود مقررات پایهای، فاقد شفافیت لازم در زمینه بارنامههای قابل انتقال و الکترونیکی، حدود مسئولیت متصدی و هماهنگی با اعتبارات اسنادی است و نبود وحدت رویه قضایی موجب کاهش امنیت حقوقی فعالان اقتصادی میشود. تحلیل تطبیقی نیز نشان داد که بهرهگیری از تجربیات حقوق انگلستان و استانداردهای کنوانسیونهای بینالمللی میتواند ابهامات موجود را رفع و پیشبینیپذیری معاملات دریایی را افزایش دهد. در بخش پیشنهادات، اصلاح قانون دریایی، تدوین آییننامههای اجرایی، ایجاد وحدت رویه قضایی، هماهنگی با مقررات بانکی و اعتبارات اسنادی، ارتقای ظرفیت عملی متصدیان و استفاده از فناوریهای نوین برای صدور و انتقال بارنامه الکترونیکی ارائه شد.
دانلودها
مراجع
Arbābī, M., & Ḥātamīpūr, N. (2020). Determining the Governing Law on Maritime Bills of Lading by Iranian and English Courts. Journal of Maritime Transport Law Studies.
Berlingieri, F. (2009). The Rotterdam Rules: A Commentary. Martinus Nijhoff Publishers.
Comprehensive Judicial Decisions Database. (2018). Judicial Precedent of Maritime Claims.
Gaskell, N. (2000). Carriage of Goods by Sea in England. Sweet & Maxwell.
Girvin, S. (2011). Shipping Law. Routledge.
Hāshemī, A. (2017). Clauses Restricting the Carrier's Liability in Iranian Law. Iranian Legal and Judicial Journal.
Ja'fari Langaroudi, M. (2019). Maritime Law: Comparative Analysis of the Delivery Clause in the Bill of Lading. Ḥoqūq Publishing.
Kātūziyān, N. (2016). Civil Law: Obligations and Contracts (Vol. 3). Mizan Publishing.
Mahdavī, R. (2022). Iran's Judicial Precedent on Maritime Bills of Lading. Legal and Economic Research.
Naṣīrī, M. (2021). Analysis of Judicial Precedent on Goods Delivery in Negotiable Bills of Lading. Allameh Tabataba'i University Press.
Ṣadr, M. (2019). Conformity of Iran's Domestic Law with International Standards in Maritime Transport Law. International Law Journal.
Scrutton, J. (2019). Scrutton on Charterparties and Bills of Lading. Sweet & Maxwell.
Sturley, M. (2004). International Maritime Transport Law. Kluwer Law International.
Ṭāherī, S. (2020). Investigating the Nature of the Maritime Bill of Lading with Emphasis on Governing Laws and Regulations on the Delivery of Goods. International Trade Law Journal.
Tetley, W. (2008). International Maritime and Admiralty Law. Editions Yvon Blais.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2026 Davood Amini; Ali Mohammad Mokarami, Alireza Shamshiri, Alireza Mazloom Rahni (Author)

این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.